De
'Uurwerkmakers', zoals deze in het verleden in verschillende landen
werkzaam waren, hadden slechts deze naam gemeen.
Zowel de constructie als de uiterlijk vormgeving lopen bij de verschillende
uurwerken uiteen. Er kan pas van 'restauratie' worden gesproken, als
de onderlinge verschillen duidelijk herkenbaar blijven, nadat deze voorwerpen
zijn hersteld. Pas als ze functioneren kunnen deze mechanieken het beste
laten zien hoe in vroeger dagen technisch werd gedacht.
Dit geldt in hoge mate bij mechanische muziekinstrumenten zoals klokken
met bellenspeelwerk, orgels, snaarinstrumenten of speeldozen. Uiteindelijk
zijn dit de vroegste vormen van 'levende' muziekregistratie, die kunnen
laten horen hoe in vroegere perioden muzikaal werd gedacht.
Het
uurwerkmakersambacht als basis, met gebruik van de moderne techniek;
dit ondersteund met historisch en stijlkundig onderzoek, vormen de voorwaarden
voor een verantwoorde restauratie.
meer
informatie?
|